Co przychodzi nam na myśl, gdy słyszymy nazwę „Argentyna”? Pampasy, Diego Maradona, wołowina, Buenos Aires. Ale chyba najczęstszym skojarzeniem jest namiętne, rozgrzewające serca i pobudzające zmysły, tango.
Kto pierwszy tańczył tango?
Nie do końca wiadomo, skąd wzięła się nazwa tango. Prawdopodobnie ma ona swoje źródło w hiszpańskich tańcach tańczonych na ulicach miast, takich jak habanera i flamenco. Przywiezione do Ameryki Łacińskiej zmieszały się z murzyńskim tańcem candombe, tworząc tango. Taniec, jaki znamy z dancingów, powstał około 1900 roku. Początkowo wzbudzał nieufność ze względu na ocierające się o erotyzm ruchy – z tego powodu tango doczekało się nawet potępienia ze strony papieża Piusa X. Niemniej jednak już przed I wojną światową tango zyskało ogromną popularność w Europie. Od lat 30’ zaczęto pisać piosenki w rytmie tango, do których jednak ciężko było tańczyć. W latach 50’ – 80’ odnotowano spadek zainteresowania tangiem w Argentynie, związany z wydarzeniami politycznymi (upadek rządów Juana Perona, wojna falklandzka), niemniej jednak obecnie jest to jeden z najpopularniejszych tańców towarzyskich.
Taniec skłóconych kochanków
Czym tak naprawdę jest tango? Nie tylko gatunkiem muzyki oraz tańca, ale również wielkim zjawiskiem kulturowym, znajdującym się od 2006 roku na liście niematerialnego dziedzictwa UNESCO. Poeta Enrique Santos Discepolo nazwał tango „smutną myślą, którą się tańczy”, chociaż ze względu na namiętność i gwałtowność ruchów tango częściej jest określane jako „taniec skłóconych kochanków”. Podstawowe ruchy tango to salida, cruzada (skrzyżowanie nóg) i resolucion. Ten standardowy zestaw (basica) rozszerzany bywa o dodatkowe figury, takie jak calesita, boleo, gancho czy volcada. Ponadto w tańcu obowiązują specjalne reguły, czyli codigos. Jedną z najważniejszych codigos jest cabeceo, czyli sposób proszenia do tańca – do tanga prosi się jedynie ruchem głowy i spojrzeniem, bez słów. Złamanie codigos, określane jako yeta, ma przynosić pecha. Jednym z najpoważniejszych yeta jest tańczenie do utworu Adios Muchachos – ostatniego utworu, który przed śmiercią w katastrofie lotniczej śpiewał Carlos Gardel, najbardziej znany śpiewak tango. W Argentynie tancerze tanga nazywani są milonguero, w odróżnieniu od kompozytorów czy po prostu miłośników tego gatunku, czyli tanguero. Najsłynniejszym tanguero był Astor Piazzola, autor wielu znanych tang i wirtuoz bandoneonu, niewielkiej harmonii ręcznej bardzo charakterystycznej dla tanga. Z kolei od milonguero nazwę wzięła jedna z odmian tanga – milonga, znana głównie dzięki polskiemu przebojowi Tango Milonga.
Adios Muchachos
Jak widać, tango to nie tylko taniec i muzyka, to nawet więcej niż kultura. Tango to styl życia. Życia gorącego, pełnego namiętności i emocji. Życia Argentyńczyków.