W pierwszym latach po transformacji Polska w ogóle nie była kojarzona z ciekawym miejscem do grania koncertów. Międzynarodowe gwiazdy muzyki popularnej raczej nie zastanawiały się nad perspektywą grania na naszych festiwalach – albowiem nie było też renomowanych scen, które mogłyby takie gwiazdy przyciągnąć. Nie dziwi więc, że wielu Polaków z nostalgią wracało chociażby do okresu PRL, kiedy to propaganda dość mocno inwestowała w różnego rodzaju imprezy muzyczne, festiwale piosenek i przeglądy utworów żołnierskich czy rosyjskich. Transmitowane w telewizji, masowo oglądane na żywo w pięknych salach koncertowych albo w amfiteatrach. Sopot czy Opole, to przez wiele dekad były dla każdego Polaka synonimy doskonałej zabawy w rytm najbardziej aktualnych polskich przebojów.
Na tamtych imprezach dość chętnie pojawiali się zagraniczni goście, choć zawsze prezentujący bardzo określony gatunek i trend muzyczny – szeroko rozumiane disco czy pop, ewentualnie muzykę folkową czy delikatne rockowe melodie, względnie ballady. Naturalnie ten zestaw w kalendarzu uzupełniały liczne inne ośrodki jak Kołobrzeg, Kazimierz czy Mrągowo – każde z tych miast zbudowało wokół swojego wieloletniego festiwalu muzycznego prawdziwą stałą widownię. Chociaż więc ustrój zdążył zmienić się w trakcie ostatnich trzydziestu lat nie do poznania – te imprezy nie wypadają z kalendarza absolutnie żadnego miłośnika takiego mainstreamu prosto z najpopularniejszych rozgłośni radiowych.
Obok takich istotnych wydarzeń kulturalnych funkcjonują jednak od wielu lat coraz lepiej zupełnie nowe podmioty, które narodziły się w ciągu ostatniej dekady lub dwudziestu lat. Wyjątek stanowi tutaj Przystanek Woodstock, który swoje korzenie ma jeszcze w okresie PRL. Jego pozycja na mapie festiwali muzycznych w Polsce jest niezaprzeczalna. Chociaż pod względem rockowego grania w Polsce dość mocno osadzone są jeszcze imprezy w Węgorzewie oraz nie zawsze regularnie organizowany HunterFest – to jednak sama historia Przystanku i jego niesamowite dziedzictwo stawiają go w zupełnie innym świetle. Przede wszystkim Woodstock swoją nazwą, ale także zapraszanymi muzykami, nawiązywał w bardzo widoczny sposób do spuścizny amerykańskiego słynniejszego kuzyna. Na europejskie warunki, można nawet mówić o powtórzeniu tego sukcesu, gdyż w szczytowych latach na tej imprezie rockowej numer jeden w Polsce bawiło się ponad ćwierć miliona ludzi z całego świata, a przede wszystkim z Europy. Doświadczenie organizatorów pod przewodnictwem Jurka Owsiaka przekłada się nie tylko na doskonałe doznania muzyczne w trakcie imprezy, ale także na poziom bezpieczeństwa uczestników i sprawność przeprowadzania wszystkich pobocznych projektów okołofestiwalowych.