Pierwsza wzmianka na temat tańca jazzowego ujrzała światło dzienne w roku 1929. Według artykułu, który pojawił się w ówczesnym magazynie, jazz był tańcem, w którym środkiem wyrazu było całe ciało. Skąd właściwie wziął się ten gatunek? Otóż powstanie tańca jazzowego miało ścisły związek z napływem murzyńskich niewolników do Europy. Jak wiadomo, taniec jest we krwi Murzynów, w zasadzie każdy Murzyn potrafi tańczyć od urodzenia. Afrykańscy niewolnicy traktowali taniec jako część swojej tradycji, obrzędów, jako ważną część ich szarej i trudnej codzienności. Było to jedyne, co zrównywało ich z resztą ludności. Z czasem nawet handlarze nakazywali im tańczyć, zauważając, że tańczący niewolnicy są zdrowsi i silniejsi, a przy tym bardziej przydatni i opłacalni. Oczywiście niewolnicze tańce nie przypominały w niczym dzisiejszego tańca jazzowego, były jednak prawdziwym wybawieniem dla niewolników, którzy tylko w ten sposób mogli umilać sobie niekończące się godziny ciężkiej, wycieńczającej pracy. Z czasem zaczęto organizować nawet prawdziwe popisy taneczne, podczas których wykonywano tzw. „cakewalk” czy „buck and wings”. Dzisiaj określa się je początkami tańca jazzowego. Do powstania tego gatunku przyczyniły się też przedstawienia minstrel show. Zwykle brały w nich udział dwie osoby, dziś powiedzielibyśmy – taneczny duet. Wszyscy tancerze marzyli o jednym – o występie na Broadwayu. Wiadomo jednak, że w zdecydowanej większości przypadków marzenie to było nierealne do wykonania. Dlatego też zaczęto tworzyć muzyczne przedstawienia, tzw. negro spirituals. Przedstawienia te były przełomem, zwłaszcza w odniesieniu do kobiet. Wówczas bowiem po raz pierwszy czarne kobiety występowały w roli tancerek, czasem również piosenkarek. Całość musicalu miała wyraźną akcję i konkretną fabułę. Pierwsze takie przedstawienie miało miejsce już w 1896 roku.
Kolejnym miejscem, które przyczyniło się do powstania gatunku tańca jazzowego był Harlem. Tutaj bowiem przeniosło się większość czarnych tancerzy, tutaj tańczyli również biali miłośnicy tańca. Powstawały lokale taneczne, tworzyły się wybitne orkiestry. Taniec rozkwitał.
Dzisiaj wiele figur i tańców z tamtego okresu znamy jedynie z nazwy. Możemy jednak być pewni, że w początkowym okresie istnienia jazz dance powstało całe mnóstwo różnych gatunków, stylów i figur, tańczonych solo i w parach. Powstanie tańca jazzowego miało oczywiście ścisły związek z kształtowaniem się muzyki jazzowej, dzisiaj jednak pojęcia te są często mylone. Rozkwitający jazz dance bardzo szybko się rozwijał, zdobywając setki miłośników. Doprowadziło to do powstawania nowych form. Jedną z nich był np. balet jazzowy. Stanowił on połączenie tańca jazzowego i klasycznego. Wzrastało też zainteresowanie innymi gatunkami tańca, zaczęto odkrywać modern jazz i balet. Do Europy taniec jazzowy zawitał po raz pierwszy w latach 50-60 tych XX wieku. Wówczas to powstał słynny i wystawiany do dziś musical „West Side Story”. Za jego przyczyną, taniec jazzowy zyskał sławę na całym świecie. Coraz więcej młodych chciało się go uczyć, otwierano więc szkoły i kursy tego tańca. Zaczęły powstawać kolejne formy, jaką była np. gimnastyka jazzowa. Wykorzystywała ona elementy tańca jazzowego i klasycznego, skupiając się na izolacji poszczególnych partii ciała. Gimnastyka ta miała bardzo korzystny wpływ na organizm człowieka, przez co zyskała miłośników na całym świecie. Współcześnie wyróżnia się kilka rodzajów tańca jazzowego: primitiv jazz, pop jazz i modern jazz. Najmniej znanym w Europie jest primitiv jazz. Wynika to stąd, że europejscy tancerze nie potrafią poruszać się tak, jak tancerze afrykańscy. Nie jest to dla nich ruch naturalny, przez co jest bardzo trudny do opanowania. Najbardziej popularny w Europie jest modern jazz. Często nazywany jest nawet jazzem białych. Pop jazz natomiast to gatunek, łączący w sobie elementy tańca jazzowego i aktualnej mody tanecznej i muzycznej. Do tej grupy zalicza się taniec disco, hip hop czy breakdance. Ogólnie rzecz biorąc, podstawą wszystkich form tańca jazzowego jest rytm i izolacja ciała. Czarnoskórzy tancerze mają to wszystko we krwi, europejscy pasjonaci tańca muszą się tego uczyć, często długimi latami. Taniec jest jednak tym, co zawsze łączyło i nadal łączy wszystkich ludzi na świecie, bez względu na status, kolor skóry czy umiejętności techniczne.
Taniec jazzowy zyskał ogromną popularność na całym świecie. Jest techniką bardzo wymagającą technicznie i fizycznie, ma jednak ogromną moc wyrazu i niesamowicie przekazuje emocje tańczących.
